Zakręceni humaniści

Zajęcia fakultatywne to nie tylko biografie i twórczość autorów związanych z Sanokiem. To również możliwość poznania kultury, zwyczajów i muzyki Żydów, Ukraińców i Polaków. Wszechstronnie utalentowani  Zakręceni humaniści  postanowili spróbować swoich sił w tańcu przy dźwiękach muzyki żydowskiej dopingowani przez p. Beatę Demską. Naszą inspiracją był taniec do melodii  " Hawa nagila"  (hebr.   הבה נגילה  –  Radujmy się ) – ludowej pieśni żydowskiej  śpiewanej na święta.

Sanok, ulica Łazienna dawniej Berka Joselewicza  (fragment nieistniejącej dzielnicy żydowskiej) z roku 1941 (z Wikipedii) Kalman Segal opowiadając o dzielnicy żydowskiej w Sanoku pisze, że  „  była zaprzeczeniem jakichkolwiek praw geometrycznych, rządzących budową ulic i architekturą domów. " Pisarz pochodzenia żydowskiego, który wspominał mieszkańców tej dzielnicy w latach 50-tych opisywał, że  „   byli to    ludzie wykazujący wprost filozoficzną pogardę dla spraw higieny i wygody oraz filozoficzną obojętność w znoszeniu nędzy . W ich domach   nie było żadnych przedmiotów zbytku, nie znali najtańszych bodaj obrazów, nie czytywali gazet, nie znali świeckiej muzyki ." Wielka Synagoga w Sanoku z wejściem od ulicy Zamkowej Tablica upamiętniająca nieistniejącą Wielką Synagogę w Sanoku   W pamięci dawnych mieszkańców najbardziej utkwiły obchody  święta Sądnego Dnia  (Jom Kippur) Żydzi tego dnia wkładali czarne chałaty, czarne kapelusze i po przejści

Można powiedzieć, że zaczęło się od tablicy, która została zamieszczona na budynku Towarzystwa Gimnastycznego    „ Sokół" przy ul Mickiewicza. Uczymy się o wielkich- Piłsudskim, Dmowskim, Paderewskim, ale gdzie w tym wszystkim nasza, regionalna historia. To jaki był listopad 1918 roku tutaj, w Sanoku? Na pewno wszyscy mieszkańcy na niego czekali, ale zarazem był to niełatwy czas. Świadczą o tym  zdjęcia z tamtych lat zamieszczone przez Feliksa Kiryka w pracy o Sanoku. Szybko bowiem o tę wolność należało walczyć, choćby z Ukraińcami. Harcerze żegnani na sanockim dworcu w listopadzie 1918 roku przed wyjazdem do Lwowa Sanoczanie przed klasztorem OO.Jezuitów w Chyrowie podczas wojny polsko-ukraińskiej ( 1918/1919 r.) Msza z okazji pierwszej rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę na sanockim rynku (listopad 1919 r.)

Po ostatnich zajęciach z panią Barbarą Rajtar- Wojdyłą wiemy już, że wielokulturowe społeczeństwo Sanoka sprzed II wojny światowej odcisnęło trwałe piętno na jego historii. Rozpoczynając dzisiejsze zajęcia fakultatywne nie znaliśmy takich postaci jak: Bohdan Antonycz, Kalman Segal i Marian Pankowski. Teraz już wiemy, że to wybitni literaci i przedstawiciele narodowości ukraińskiej, żydowskiej i polskiej, którzy byli absolwentami Gimnazjum Męskiego w  Sanoku, czyli obecnej SP 8. Dzięki skarbnicy wiedzy jaką jest biblioteka oraz Internet stworzyliśmy- każdy indywidualnie- krótką notkę biograficzną Kalmana Segala. Oto efekty naszej pracy oraz zdjęcia, które odnaleźliśmy na profilu: www.facebook.com/100kalmansegal/ (zachęcamy do przejrzenia!).          Kalman Segal urodził się 29 grudnia 1917 roku w Sanoku, w tradycyjnej rodzinie żydowskiej. Był synem Lejba Segala i Ity Manaster. Jego rodzice posiadali gospodarstwo rolne w żydowskiej dzielnicy na przedmieściach Sanoka